میره هر کی که دلش رفتنیه...
- سه شنبه, ۲۰ اسفند ۱۳۹۲، ۰۴:۰۱ ب.ظ
بسم الله
سلام
کرم حسین، قلب من کرب و بلاشه
حرم حسین سینه ی سینه زناشه
*********
میمیرم از صدای تو، سر میذارم به پای تو، مردن عشق برای تو
شاه بی پیرهن ارباب، دین و دنیای من ارباب، مظلوم بی کفن ارباب
*********
حالا که من، از حرم دورم، درمونم صبره، آخه مجبورم
یه سلام میدم با حسرت، طرف کربلا
آرزو دارم بمیرم، حرم کربلا
غم کربلا، منو میکُشه، دل من فقط به حرم خوشه
*********
خون خدا می چکد از گل روی حسین
هستی این هست و بود بسته به موی حسین
اشک همه اولیاست وقف لب خشک او
خون دل انبیاست خون گلوی حسین
در همه کائنات از ملک و جن و انس
کیست به عالم که نیست مست سبوی حسین
زخم تن او زند خنده به شمشیرها
یا که خدا می زند خنده به روی حسین
نیست عجب گر نماز بوسه به پایش زند
هر که گذارد نماز بر سر کوی حسین
کافرم ار نا امید باز شود از درش
قاتل اگر آورد روی به سوی حسین
عجز و گدایی بود عادت دیرین ما
لطف و عنایت بود خصلت و خوی حسین
آتش دوزخ شود لاله باغ بهشت
نوشد اگر قطره ای آب ز جوی حسین
ما ان شاالله شنبه 24 اسفند راهی هستیم، سال تحویل دو زانو خدمت اربابمون با گردن کج میشینیم و التماس کنان دعاگوی شما هستیم.
بین الحرمین، آغوشتو برای این بنده ی روسیاه وا کن
نه ... دوست دارم خودمو فحش بدم ...
شاید هم دوست دارم ...
نمی دونم
به هم ریخته بودم ... داغونم کردی
خراب بودم .. ویرانم کردی
مریض بودم ... کشتیم...